The movie starts inside a running train. Natutulog si Raavan (Robin) nang siya’y maistorbo ng pagkanta ni Linda (Mariel Rodriguez) na ayon sa kanya ay boses k*k*. Tulad sa usual rom-coms na napapanood natin, nagsimula ang romansa nila na lagi silang nagbabangayan. Si Robin ay isang half-Pinoy, half-Indian guy na namalagi sa Pilipinas at pabalik sa bayan nila, ang Alipur, dahil namatay ang kanyang ama.
Si Mariel ay isang pure Pinay na tumakas mula sa mga magulang niya sa Pilipinas dahil pinipilit siyang pakasal sa isang lalaking di niya gusto. Nag-volunteer siya sa United Nations at napadpad sa India kunsaan naging teacher siya sa isang paaralan na pag-aari pala ng nasirang ama ni Robin. Nagulat si Robin nang malamang ang school ay pinamana pala ng kanyang ama kay Mariel at makukuha lang niya ang sarili niyang mamanahin mula sa nasirang ama kung pakakasalan niya si Mariel.
Nagpakasal nga sila and, as maybe expected, eventually fall in love with each other. For some complications, may isang grupo ng mga Indian na kalaban ni Mariel at kinidnap ito, so Robin rescues her para naman magkaroon ng fight scenes sa movie as his fans would expect dahil, kahit anupang sabihin, action star siya, no? Nailigtas nga niya si Mariel at si Robin ay nagtalumpati sa harap ng mga kaaway nila na hindi ayon sa Muslim ang violence at dapat lang silang magkaisa. All’s well that ends well at nagkaroon ng Bollywood song-and-dance sequences (tulad din ng ending ng “Slumdog Millionaire” with “Jai Ho”) na kumakanta sila at sumasayaw sa kalye to the tune of the songs of VST& Company.
Maniwala kayong mas masusundan pa ninyo nang maayos ang kuwento ng movie ayon sa pagkakalahad namin sa buod nito. The actual movie is a test of patience dahil patalon-talon ang narrative flow, with some jarring transitions from one scene to another that borders on the incomprehensible. Best example ang sequence na may serious meeting si Robin sa paaralan tungkol sa issue ng Muslim and Hindu students being together, tapos ay bigla silang nanood kay Mariel habang naglalaro ito ng cricket at nakisali si Robin, may dumaang trak ng bomber at bigla na lang umentra si Robin na nakasakay sa isang malaking kabayo.
Halata ritong the whole film was shot without a fully written script and they were just improvising along the way. Bale ba, nilagyan pa ito ng subplot tungkol kay Queenie Padilla, anak ni Robin Padilla who plays a Hindu girl na teacher sa school, at ang love triangle between her, Ejay Falcon as a visiting Muslim Pinoy na friend ni Robin and another Filipino guy na hindi malinaw kung ano talaga ang papel dito. Puedeng tanggalin ng buong-buo ang Queenie-Ejay subplot na hindi magsa-suffer ang actual movie.
Ang cinematography ay poorly done and the editing is also shoddy, lalo na ng fight scenes na siyang pinaka-climax kuno ng movie. Kung may maganda man sa pelikula, ito ang India mismo, with its beautiful scenery and the majestic Taj Mahal.
Ang acting dito ni Robin is he’s just being his usual self, walking with his trademark arrogant swagger. Si Mariel, obvious na in love kay Robin on and off cam dahil kahit sa mga tagpong nag-aaway sila, mukhang in love pa rin siya kay Robin. But sad to say, wala silang nakakakilig na chemistry on screen, no wonder didn’t do so well at the box office. As for the other actors, lalo na ang Indian actors, we can’t judge their portrayals as their roles are one-dimensional, lalo na yung mga kontrabidang religious extremists na lagi lang galit na galit na galit sa kanilang mga eksena.
Obvious na malaki ang ginastos sa movie as it was shot on location in India no less. Robin is credited to have directed the film himself but he told us sa presscon na may co-directors siya, ang screenwriter na si Jigz Recto at isang Indian director. Looks like too many cooks spoiled the broth kasi the film is just awful, messy and badly directed. Sana’y kumuha na lang si Robin ng isang mahusay na director para hindi nasayang ang magandang production values na ginamit niya sa movie. Kulang ang kakayahan at directorial experiences niya to come up with a really good polished film. Talagang nainip kami habang nanonood nito as it’s not just a competently crafted work. How it got a B rating from the Cinema Evaluation Board will remain a big mystery to us.
